"Mijn leven draaide 180 graden"

Ziad Abdulla (51 jaar) is tevreden met zijn leven in de Datheenstraat in Vlaardingen. Toch is het niet altijd makkelijk voor hem. Hij vluchtte uit zijn vaderland Irak door de onveilige situatie. Wijkmeesters sociale aanpak Walid en Solange van Waterweg Wonen hebben regelmatig contact met hem. Met deze extra aandacht kan hij zich beter redden.

Ziad is een man van getallen. Zo weet hij precies wanneer hij in Nederland kwam:
25 oktober 1998. Hij had in Bagdad sociologie gestudeerd aan de universiteit. Hij wilde gaan trouwen, maar kreeg een ongeluk. Dat gaf zijn leven een andere wending. “De situatie werd heel onveilig voor mij. Toen draaide mijn leven 180 graden. Via Turkije ben ik gevlucht naar Nederland.”

Tevreden met deze wijk
Hij kwam als asielzoeker eerst terecht in Eindhoven en Hellevoetsluis. Daarna woonde en werkte hij in Vlaardingen op verschillende plekken. Hij verhuisde op 15 april 2004 naar de Datheenstraat. “Ik ben tevreden met deze wijk. Ik wil mensen in de buurt altijd graag helpen.”

Anders dan andere mensen
Walid en Solange van Waterweg Wonen gaan regelmatig bij hem langs. Zij vertellen: “Meneer Abdulla praat graag over zijn leven. Dat is enorm boeiend. Hij is anders dan de meeste mensen. Hij heeft een bijzonder interieur omdat alles in zijn woning een functioneel doel heeft. Hij heeft veel zelf in elkaar gezet. Op zijn eigen bijzondere manier redt hij zichzelf.”

Solange op huisbezoek bij Ziad

Beter dan vroeger
Toch luisteren ze niet alleen, maar zijn ze ook streng voor hem. Solange: “Hij verzamelt spullen die hij vindt op straat. Daar wil hij andere mensen mee helpen. We leggen uit dat hij niet alles kan meenemen. Het past namelijk niet in het huis. En hij heeft natuurlijk geen tien koffers nodig. Gelukkig begrijpt hij het wel. Het gaat beter dan vroeger. Ook leggen we uit dat hij geen duiven moet voeren. Dat vinden buren vervelend en is niet hygiënisch. Bovendien trekt voeren meer duiven aan en dat zorgt voor overlast. Hij vertelt dat hij dat doet omdat hij eenzaam is.”

Korte lijnen
Door de huisbezoeken van de wijkmeesters blijven zij met Ziad in gesprek over het huishouden. In die gesprekken is er ruimte om te benoemen wat er beter kan, wat mogelijke risico’s zijn en wat hij zelf graag wil. Als hij meer hulp nodig heeft, kan Solange aankloppen bij Wijkteams Vlaardingen. “De lijnen zijn heel kort”, vertelt de wijkmeester sociale aanpak. “Voor mij is het leven goed zo”, zegt Ziad. “Ik woon nu al bijna net zo lang in Nederland als in Irak. Natuurlijk mis ik mijn vaderland, maar het is er onveilig en corrupt. Hier hebben alle mensen rechten. Zij weten niet hoe bijzonder dat is.”